Camino de St Odulphus

 Dit is eigenlijk het eerste traject van het Odulphuspad. In een eerder blog schreef ik al dat ik het gevoel heb van het verleden naar de toekomst te wandelen. Nu ik, weer op een uniek plekje ben beland, bij Ester en Huub aan de Feandyk in Oudega en heerlijk uitkijk over het Ringwiel, heb ik het gevoel dat ik het verleden achter me heb gelaten en de eerste voetstappen in de toekomst heb gezet.  Vannacht thuis geslapen en vanmorgen even getwijfeld of ik een rustdag moest nemen of toch door zou gaan. Maar het weer is deze dag en morgen zo mooi dat ik besluit toch door te gaan. En Ester en Huub verwachten mij als 'eerste pelgrim' in hun B&B en ik vermoed dat ze teleurgesteld zullen zijn als ik toch niet kom of het nog uitstel.  Vanmorgen wel even rustig aan gedaan en een kleinere en lichtere rugzak gepakt. Ook gingen de koeien bij de buren naar buiten wat altijd weer zo'n vrolijk 'maiitiid' gezicht is... even genieten. En nog even met 'internet-ellende' bez

 Lekker lang geslapen vannacht. Gisteravond werd ik opeens overvallen door heel erge hoofdpijn, ik werd er misselijk van en ben om 21.30 uur mijn bed ingegaan terwijl mijn houtkacheltje nog lekker brandde. Vanmorgen rond  7 uur wakker geworden en het kacheltje weer direct opgestookt. Dat is zo lekker in de ochtend als het buiten nog zo koud is, want het heeft vannacht opnieuw gevroren en er hing een lichte mist over de weilanden en hier in het Sprookjesbos. Echt een bijzonder plekje. Ik hoor de specht weer en maak intussen een kopje kruidenthee. De hoofdpijn is helaas nog niet helemaal weg, dus ik neem me voor er vandaag een kortere etappe van te maken. Ik ga vandaag sowieso naar huis en vanaf daar zal ik per dag bepalen wat het plan is. Nu komt het deel van de tocht dat allemaal vlak bij huis is, dus ergens overnachten is niet meer nodig, hoewel ik voor morgen nog ben uitgenodigd bij Esther en Huub in Oudega (W).  Na een ontbijtje in mijn Heilige Huisje en een paracetamol om de hoofdp

 Vannacht heeft het gevroren. Buiten is het gras wit van de rijp. Mijn telefoon geeft aan dat het 3 graden is en in het hutje is het zeker niet veel warmer. Ook binnen stoot mijn adem kleine wolkjes uit. Ik ben blij dat ik niet in een tent slaap en wel een goede slaapzak bij me heb. Ik heb best lekker geslapen. Was gisteravond al om half 10 in mijn slaapzak gekropen vanwege de kou en omdat het toch donker werd. Ik viel heel gauw in slaap maar werd om kwart over 11 alweer wakker van het kloppen in mijn kleine teen. Ik begon me toch echt zorgen te maken of ik dit wel vol kan houden. En hoe had dit gemoeten als ik in Portugal had gezeten? Wat zo'n klein onderdeel toch bepalend kan zijn. Ik vroeg me af wat het kon zijn. Als het bijvoorbeeld gaat ontsteken, dan vrees ik dat ik de tocht af moet breken, maar ik kon niet echt iets vinden wat daar op duidde. Misschien toch eerder een beetje afgekneld geweest. Ik viel toch wel redelijk snel weer in slaap en droomde over ontstoken voeten. Mij