Dit is eigenlijk het eerste traject van het Odulphuspad. In een eerder blog schreef ik al dat ik het gevoel heb van het verleden naar de toekomst te wandelen. Nu ik, weer op een uniek plekje ben beland, bij Ester en Huub aan de Feandyk in Oudega en heerlijk uitkijk over het Ringwiel, heb ik het gevoel dat ik het verleden achter me heb gelaten en de eerste voetstappen in de toekomst heb gezet.
Vannacht thuis geslapen en vanmorgen even getwijfeld of ik een rustdag moest nemen of toch door zou gaan. Maar het weer is deze dag en morgen zo mooi dat ik besluit toch door te gaan. En Ester en Huub verwachten mij als 'eerste pelgrim' in hun B&B en ik vermoed dat ze teleurgesteld zullen zijn als ik toch niet kom of het nog uitstel.
Vanmorgen wel even rustig aan gedaan en een kleinere en lichtere rugzak gepakt. Ook gingen de koeien bij de buren naar buiten wat altijd weer zo'n vrolijk 'maiitiid' gezicht is... even genieten. En nog even met 'internet-ellende' bezig geweest. Het is net of er steeds minder internet beschikbaar is in het buitengebied. Ook de buren ervaren veel traagheid en wegvallen. En dat met pubers die online school hebben etc, het levert behoorlijk wat ergernis. Tegenwoordig zijn de ontmoetingen steeds vaker online, dus we verlangen naar de glasvezel. Na de koffie brengen Jan en Marjolein, mijn housesits, mij naar het begin van mijn route, onder Bolsward.
Ik besluit Bolsward en het stuk langs de grote weg over te slaan en te starten bij het begin van het fietspad onder Bolsward Oost. Over een bruggetje sla ik al gauw rechtsaf op weg naar het huis van Harold Visser, Kootje aan de Brug, de initiatiefnemer/organisator van het St Odulphuspad. Ik vind de route echt heel goed opgezet en georganiseerd. Ik loop op de app en dit gaat voortreffelijk. We hebben de laatste maanden regelmatig contact gehad, maar elkaar nog nooit 'live' getroffen. Kijken of hij thuis is...
Ik tref er zijn zoon Wouter (ik heb ook een zoon die Wouter heet, leuke types😉) die vertelt dat zijn ouders net vanmorgen naar Zuid Limburg zijn vertrokken om te wandelen (!). Het is een vrolijke ontmoeting en Wouter zet direct even de stempels van alle gelopen trajecten die ik nog mis.
Ik stuur Harold even een berichtje en krijg een enthousiast berichtje terug. Jammer dat we elkaar niet treffen, maar dat komt een keer.
Ik wandel verder en vraag me af wat zich vandaag zal ontvouwen en waar het blog vanavond over zal gaan. Op deze route kruis ik een aantal dorpen en paden die ik op dag 2 en 3 vanaf de andere kant heb aangedaan. Dus ik loop Blauhûs weer in en tref daar 2 wandelaars bij het Odulphuspadbord. Ik vraag of ze ook het Odulphuspad lopen en dit blijkt zo te zijn, maar dan in tegengestelde richting. Ook dit is weer zo'n leuke ontmoeting onderweg, ik geef ze het adres van mijn blog en we delen wat ervaringen. En terwijl we staan te praten, rijdt er een rood autootje langs wat toetert en als ik me omdraai zie ik dat Yteke, van Boerderij de Tempel waar ik vorige week overnachtte, vriendelijk naar me zwaait. Zo leuk om op deze tocht al die mensen te leren kennen en echt te ontmoeten! Na onze ontmoeting lopen de 2 wandelaars en ik ieders ons weegs weer opgewekt verder, blij verrast door dit soort leuke momentjes.
Zelf vind ik het fijnst om lekker door het weiland te lopen in plaats van langs de weg. Mijn hoofd wordt stil, weinig gedachten en ik ga op kleine dingen letten, de bloemen, de vogels, de dieren in de wei, de kikkers die in de sloot springen als ik over een bruggetje loop. Ook zie ik de meeuwen de kieviten aanvallen en proberen de eieren te roven. Helaas lukt ze dat af en toe en onderweg zie ik her en der geroofde eieren liggen.
Het is nog wat vroeg in het jaar, dus er staat nog weinig in bloei. Ik kan me voorstellen dat de route over een paar weken, als alle bermen in bloei staan en de bomen weer in bloesem en blad nog mooier is.
Maar nu is er even geen verleden en er worden me wat dingen duidelijk voor de toekomst. Nieuwe wegen, nieuwe plannen en ideeën.
Het lijkt een beetje het thema van de dag te worden: ontmoetingen en ont-moeten. In Friesland is het gebruikelijk om iedereen die je tegen komt gedag te zeggen en dat zijn er nogal wat vandaag. Degenen die geen gedag zeggen, komen vast niet uit Friesland. En steeds meer voel ik me vrijer worden, niets meer hoeven en genieten van de contacten die ik opdoe tijdens het wandelen, soms kort, soms lang, meer of minder intensief. Maar altijd oprecht en eindigend in een heel positief gevoel.
Ik loop weer richting Greonterp vanaf de andere kant, nu richting Oudega. In Greonterp neem ik nu even de tijd om de klokkenstoel van dichterbij te bekijken en het huis waar Gerard Reve gewoond heeft op te zoeken.
En als ik Greonterp weer uitloop geniet ik van alle koeien die weer lekker naar buiten zijn. En ze zijn zo nieuwsgierig! Als ik even blijf staan, komen ze direct even kijken, dus zelfs de koeien lijken op het ontmoeten uit te zijn.
Als ik Oudega nader denk ik helemaal niet meer na. Ik word licht in mijn hoofd en misschien is dat eigenlijk wel een mooie symboliek. Ik voel me steeds lichter worden qua gedachten en zorgen. En als ik in Oudega kom, vind ik het eigenlijk wel grappig dat ik me realiseer dat in het kader van de (ook digitale) ontmoetingen echt OVERAL waar ik langsloop glasvezel wordt aangelegd en dat we vanmorgen dan ook net een internet-dingetje hadden. We lijken in Koudum wel in de laatste hoek te wonen waar de glasvezel vanuit 3 kanten naar toe komt, maar we lijken wel het allerlaatst aan de beurt.
Voor vandaag eindigt de route in Oudega, maar ik mag nog ruim 2 km verder naar Ester en Huub richting Idzega.
En wat een leuke ontmoeting is DIT! Van harte uitgenodigd om als 'eerste pelgrim' van hun B&B gebruik te mogen maken. En als je het over de eerste stappen naar de toekomst hebt: Ze hebben met veel passie hun huis helemaal nieuw en toekomst-proof gebouwd. Helemaal van hennep (de muren van hennep met een soort klei opgebouwd), watervoorziening door middel van het opvangen van regenwater wat dan gezuiverd wordt door een plantenfilter. Zonnepanelen en -collectoren en een compost toilet. Een fantastische B&B kamer, net als de rest van het huis met eikenhouten details. Echt zo goed over alles nagedacht. Ik krijg een welkomstdrankje van vlierbloesemsap en een overheerlijke hennepthee aangeboden met zelf gemaakte chocoladetaart, zonder bloem met natuurlijke ingrediënten. En we raken niet uitgepraat over het leven en over visie enzovoort enzovoort. Ester bereid dan ook nog een heerlijke vegetarische maaltijd voor ons, met groenten die door Huub uit de groentetuin zijn meegebracht. En door de gezelligheid en het niet uitgepraat raken, duurt het tot over tienen voordat ik nog 'even' mijn blog kan schrijven. Ik blijf me verwonderen over dat ik 's ochtends niet weet waar het 's avonds over zal gaan, maar dat er altijd weer een rode draad ontstaat. Bij het diner vraagt Ester aan ons om even na te denken waar we dankbaar voor zijn en eigenlijk zijn we het alle drie snel eens over dat we dankbaar zijn voor deze fijne en dierbare ONTMOETING en dat we niets meer hoeven (ont-moeten). Een mooie gedachte om mee in slaap te vallen.
Reacties
Een reactie posten