Aether: Traject 10 van Gaastmeer naar Greonterp/Blauhus

 Gistermiddag na de koffie van 17 uur, gebruikelijk op boerderijen, even naar de melkstal waar Piet de koeien aan het melken was en van 1 koe, die ergens aan behandeld werd, de melk apart moest opvangen, en met Dieuwke het jongvee gaan voeren. Ze hebben de lente in hun bol de kalfjes. Ze zijn super nieuwsgierig en willen graag lekker aan mijn vingers zuigen. De 2 liter opfokmelk die ze krijgen, hebben ze zomaar weggeslobberd. Het kalfje van 2 uur oud krijgt van Piet nog biest uit de fles. Tjonge, wat kunnen die snel drinken. Ik zat wel wat langer met de kids aan de borst vroeger. En vanmorgen is er nog een kalf geboren.

's Avonds gezellig met elkaar gepraat over het werk op de boerderij, onze beider bed & breakfasts en natuurlijk nog even de eerste stempel gezet van het Inundatus traject. Daarna op tijd naar bed. Dieuwke heeft me in de tussentijd overgehaald om me aan te sluiten bij Bed & Brochje, een vereniging die de Friese b&b's promoot (www.bedenbrochje.nl) .

Vanmorgen aan het ontbijt kwamen we te praten over mijn herinneringen aan Gaastmeer. Ik kwam in de jaren '80 met mijn toenmalig beste vriendin en later met mijn jeugdliefde (haar broer) heel vaak het weekend of in vakanties naar Gaastmeer, meer specifiek: we hadden een bootje liggen bij de familie Renema aan de Kaepwei en de Grons. Natuurlijk kende Dieuwke de familie Renema heel goed, sterker nog, ze speelde samen met frou Renema in het corps, beide saxofoon, en toen kwamen de verhalen van vroeger. Nog een kop koffie en Piet en Dieuwke gingen nog even een stukje nacht inhalen, want ze waren al om 5 uur op. Ik ben nog wat gaan schrijven en heb om half 11 het huis verlaten. 

Terwijl ik Gaastmeer uitwandel komt er een man me tegemoet lopen. Hij start direct een praatje: 'Ben je met de boot hier?' 'Nee', zeg ik, 'ik wandel het Odulphuspad en ga vandaag richting Blauhus'. Nou, daar begon hij niet meer aan. Maar hij vond wandelen wel heel mooi: "je komt de gekste figuren tegen en je hebt zoveel contact met iedereen en met de buitenwereld, dat heb je niet als je met een auto of camper op vakantie gaat'. 'En waar komt u vandaan?' vraag ik, want ik hoor een niet te miskennen Amsterdams accent in zijn spraak'. 'Ik heb heel lang in Nijmegen gewoond en daarna 25 jaar in Amsterdam, toen 17 jaar in Hoorn, daarna 15 jaar in de Achterhoek en nu 2 jaar in Gaastmeer'. Niet te geloven, die man noemt zo in 1 adem even alle plekken op die voor mij belangrijk zijn geweest in mijn leven. Ik ben in Amsterdam geboren, en later met Steef daar gewoond. Vervolgens met Steef naar de Achterhoek verhuisd en mijn laatst verloren liefde woonde in Hoorn. En die man wandelt daar in Gaastmeer zo mijn leven in en ook zo weer uit, net als mijn laatste liefde.... ik ben even stil...mooi voorbeeld eigenlijk van hoe het gaat in het leven. Even een zo gewoon en toch zo bijzonder filosofisch momentje. 

Vlak voor Oudega ga ik rechtsaf richting Idzega, het natuurgebied De Skriezekrite in waar gelukkig weer heel wat weidevogels broeden. De roep van de Grutto klinkt steeds luider en ook de kievit is duidelijk aanwezig. Onder prachtige luchten wandel ik door de weilanden met geweldige heldere uitzichten over de Idzegaasterpoel en het Hegemeer. Langs Zorgboerderij en minicamping 't Klokhûs, waar ze ook koeien hebben en melk leveren aan Weide Weelde, waarmee de weidevogels en natuurbeheer een warm hart worden toegedragen en ondersteund. Wat is Friesland toch mooi. Je komt zo op plekken waar je anders niet gauw zo komen. Langs de slootjes staan op een landelijke wijze de vaarrichting voor de bootjes aangegeven, om de weg niet kwijt te raken in de kleine slootjes.

Tijdens het wandelen merk ik dat mijn hoofd al rustiger en leger begint te worden. Ik denk minder, alle vragen die in mijn hoofd speelden, gaan wat naar de achtergrond en ik kom helemaal in het hier en nu. De aandacht verschuift naar mijn lichaam en wat ik voel. Soms pijn in mijn kuiten of in mijn voeten, soms voel ik mijn rugzak op mijn heupen. Ik ben blij met mijn wind- en waterdichte kloffie, want hoewel het heerlijk weer is, is het maar 3 graden en staat er een gure noordenwind. Maar ik heb het precies warm genoeg.

 Ik steek de weg over richting het gebied Pikesyl, een volgende omweg door de weilanden om via het fietspad langs het spoor van het boemeltje Stavoren - Sneek weer richting Oudega te lopen. Soms is het net alsof je even terug bent in de tijd. Er staat hier en daar een vervallen boerderij en als ik in Oudega op een bankje in de zon even een broodje eet, mijn ogen sluit en de kerkklok 2 uur hoor slaan, dan komen er allerlei herinneringen op aan eerdere tijden: Friesland, de zonnige sneeuwvakanties in Bellwald, Zwitserland. Het is net alsof ik van het verleden naar de toekomst aan het wandelen ben.... 

Na een heerlijke stille pauze in Oudega, waar ik het voorjaar hoor en de duiven hoor koeren, loop ik door langs de Oudegaaster Brekken met opnieuw mooie vergezichten. En zo kom ik bij Doris Mooltsje, een bijzondere spinnekop molen die stamt uit eind 16e eeuw. De eerste associatie is met de naam van mijn oma die ook Doris/Dorus/Do werd genoemd en waar ik naar vernoemd ben. En op het bordje wat er bij staat, wordt geschreven dat "hiel wat pearkes fûnen hjir eartiids in smûk plakje". En dat kan ik me hier helemaal voorstellen. Ik droom even weg...

Nog een keer onder het spoor door 

en dan op zoek naar Boerderij de Tempel, waar ik vandaag zal overnachten. Een heerlijk rustige plek waar ik even in het zonnetje achter huis wacht en opnieuw gastvrij wordt ontvangen. Yteke verwent me met een heerlijke kop vegetarische groentesoep. Fijn als je de hele dag door de kou hebt gelopen om even iets warms te eten.  Als ik hoor dat de naam ook zo z'n geschiedenis heeft uit een tijd waar er 's nachts in het geheim 'kerkdiensten' gehouden werden, kom ik met gastvrouw Yteke ook al gauw in een filosofisch gesprekje terecht. 'Toeval bestaat niet', zegt ze, en dat ben ik (al jaren) met haar eens. In mijn leven speelt synchroniciteit zo'n grote rol, dat ik probeer alle kleine en grote wondertjes in het leven te verwelkomen. Het helpt me mijn hart te volgen en de moed te hebben om telkens als het zich voordoet van richting te veranderen. Ik ben benieuwd wat deze tocht me verder gaat brengen.