Inundatus: traject 9 van Koudum naar Gaastmeer

Vandaag zou ik eigenlijk vertrekken naar Porto in Portugal om de komende 2 weken de ruim 260 km lange Camino Portuguez te lopen naar Santiago de Compostella. Maar vanwege covid werd dit een jaar uitgesteld naar april 2022. In februari ontdekte ik dat mijn huis aan het St Odulphuspad ligt, het pelgrimspad in Zuid west Friesland en wat ook nog eens het 'zusterpad' van de Camino Portuguez bleek te zijn. Ik werd stempelpost en overnachtingsplek voor de pelgrims en wandelaars van het Odulphuspad en vatte zelf het plan op om, nu de reis naar Portugal geen doorgang kon vinden, nu dan maar zelf het Odulphuspad te gaan lopen, gewoon vanuit huis, naar huis. 

Dus vandaag ben ik begonnen met de 1e etappe. Het huis en de dieren in de goede handen van Marjolein en Jan achtergelaten. Rugzak gepakt met de hoog noodzakelijke dingen voor onderweg en toch maar mijn laptop mee om te kunnen schrijven. 

 

Een raar moment eigenlijk om zo lopend je huis te verlaten in de wetenschap dat je pas op z'n vroegst over een paar dagen een keer terugkomt om een nachtje thuis te slapen en eventueel wat andere dingen in de rugzak te doen. Het eerste half uurtje voelde nog wat ambivalent. Gaat het leuk zijn, ga ik het volhouden, houdt mijn lijf het vol.... Wat gaat het weer doen? Langs de weg naar Koudum voelt de noordenwind koud en guur aan. Her en der zitten er dikke buien in de lucht, prachtig om te zien. Lopend door Koudum voelt het wat warmer, ik loop beschut en de zon schijnt op mijn kleren wat lekker warm aanvoelt. Ik hoor het voorjaar door de zingende merels en meesjes en ruik de zoete geur van de ontluikende bloesems. Al snel kom ik in de wandel flow.  Als ik Koudum weer uitloop en langs achterlangs paadjes het 1e bosje bereik, krijg ik de eerste hagelbui op mijn hoofd. Dit voelt als een wandeldoop. Ik kan mooi even mijn uitrusting testen: mijn water- en winddichte broek en jack houden zich goed. Het hoesje over mijn rugzak moet ik ook gelijk gebruiken en werkt ook goed. Als ik later bij het natuurgebied de Wolvetinte nogmaals een heel heftige en lange sneeuw- en hagelbui krijg, blijkt dat mijn bergschoenen niet geheel waterdicht meer zijn. Ik vond al dat ik eigenlijk nieuwe nodig had, maar wilde niet met nieuwe schoenen aan deze tocht beginnen. Maar nu is er toch reden om straks nieuwe te kopen en het komende jaar te gebruiken om ze goed in te lopen voor de tocht in Portugal. Maar goed, het weer ziet er voor de komende dagen goed uit, dus dan zullen de schoenen verder geen probleem worden.

En vandaag is het nieuwe maan in het teken Ram. Er wordt MOED gevraagd. Moed om nieuwe wegen in te slaan en oude vertrouwde dingen los te laten. Het is echt heel bijzonder dat dit vandaag echt ook zo voelt. Er is weer zoveel gebeurd in mijn leven het laatste jaar en vooral de laatste maanden en ik sta voor mijn gevoel ook echt op een punt om een andere weg in te slaan. Daarom ook deze tocht: hoofd vrij maken en ruimte gaan voelen voor creatieve invallen. 

Het is heerlijk om te wandelen. Al mijn zintuigen zijn aan het werk. Ik ruik de heerlijke lucht van pas gemaaid gras. Als ik langs een boerderij loop, ruik ik de koeienstallen. Dit doet herinneringen opleven, vroeger op de boerderij van mijn oom, als ik naar de buren liep met een grote witte emmer om melk te halen, recht uit de tank. Nostalgische geuren zo lopend door het Friese land. 

Op weg naar 't Heidenskip kom ik langs een natuur- en vogelbroedgebied met plasdras. Heerlijk om de grutto's en de kieviten te horen roepen tijdens hun vlucht. Ook vliegt er een kiekendief met zijn zo eigen vliegbeeld over het weiland. Schitterend die roofvogels, daar heb ik echt een voorliefde voor, juist vanwege de manier van vliegen die natuurlijk zo refereert aan mijn eigen vliegtijd als parapente-piloot. Ook al vlieg ik al jaren niet meer, het blijft toch in je bloed zitten en houd je altijd een voorliefde om te kijken naar de luchten en het weer. En prachtige luchten zijn er vandaag. Van dikke buien tot blauwe luchten met mooie witte wolken. Zo helder...

                                      

Ik bereik 't Heidenskip en maak even een ommetje door het dorp. Hier is DE Fierljepskans. Vorig jaar had ik nog een filmploeg in de B&B die hier opnames gingen maken tijdens het NK voor een Netflix-serie die in het voorjaar van 2022 uit komt. 

Daarna door naar het veerpontje over de Yntemasleat bij boer Bakker. Het is nog niet druk bij de pontje met dit weer en op maandag. In de verte is het kenmerkende beeld van de 6 zwarte huisjes en de kerktoren in dezelfde stijl van Gaastmeer al zichtbaar. 18,6 km vandaag gewandeld. 

Ik word heel gastvrij en hartelijk ontvangen Dieuwke Visser van de Aldwar Pleats. Piet is nog even met zijn zoon bij de jachthaven wat straatwerk aan het doen, helpt tussendoor even een koe afkalven en na de koffie moeten de paarden verzorgd en de koeien gemolken. Druk bedrijf dus op de Aldwar Pleats. 

Morgen door naar Greonterp/Blauhus...