Vanmorgen zachtjes wakker geworden door de vogels en een hond die blafte in de verte. Ik hou van de stilte van het platteland, dan hoor je zoveel.... Om over zessen reed het eerste boemeltje alweer richting Sneek en dit deed me denken aan de tijd bij mijn opa en oma toen ze in Borne ook niet al te ver van het spoor woonden. Grappig eigenlijk dat een klein geluidje of een geur zoveel herinneringen naar boven kan brengen.
Ik heb heerlijk geslapen in het super lekkere bed bij boerderij De Tempel. Het is zo lekker dat ik er eigenlijk niet uit wil. Dat was heel welkom want gistermiddag maakte ik me even zorgen om mijn benen. Laten we maar gelijk met dit meest pijnlijke onderwerp, zowel fysiek als mentaal, de dag beginnen. Het is de beruchte 3e dag, de dag die bij alle buitensporten bekend staat als risicodag: spierpijn, veel energie verbruikt en nog niet genoeg routine en spieren opgebouwd. Dus ik bereid me voor.... de dag zal dus wel vooral een fysieke focus hebben...
Gisteren een groot deel van de dag tegen de wind in gelopen en met een rugzak neem je toch net een andere houding aan. Dus als resultaat aan het eind van de tocht zulke stijve en pijnlijke kuiten en knieholtes... en die ervaring heb ik 1 x eerder gehad, toen kon ik nauwelijks nog vooruit. Nou is het voor mij altijd lastig om toe te geven dat er fysiek iets aan de hand is. Vraag me niet waarom, maar ik heb het van jongs af aan altijd als een soort falen beschouwd als er fysiek iets niet in orde is of als ik ergens last van had. Verzweeg het daarom ook en loste het zelf wel op. Dus dit is eigenlijk een oefening in bekentenis doen, kwetsbaarheid tonen (en toegeven). Bij het uittrekken van mijn schoenen ontdekte ik ook een blaar op de onderkant van mijn kleine teen. Gisteren een warme douche genomen, goed mijn spieren ingesmeerd en een blarenpleister op mijn teen geplakt. Een vriendin gaf de tip om goed mijn spieren te rekken, dus ik had me voorgenomen iedere keer als ik even wakker werd vannacht even mijn kuiten te rekken. En volgens mij heeft het resultaat gehad: ik voel ze nog wel, maar ik kan redelijk normaal bewegen en lopen. Wat me opvalt, is dat mijn schouders het met de rugzak verbazingwekkend goed volhouden. Eigenlijk heb ik chronisch pijn in mijn schouders, maar dat is nu eigenlijk vrijwel afwezig. Soms zit het mee, soms zit het tegen.
Het heeft duidelijk gevroren vannacht. Er ligt witte rijp over de weilanden en er hangen 'witte wieven' waarover de zon een oranje gloed uitstrooit. Prachtig... en in de tuin scharrelen de kippen alweer rond.
Ik krijg een uitgebreid ontbijt van Yteke en Simon, echt super verzorgd. We zitten denk ik aardig op dezelfde lijn als het gaat om hoe we gasten willen ontvangen. Yteke heeft in de gang een bureautje met een gastenboek neergelegd. Er staat een hele rij boekjes van Toon Hermans.
Ik pak 1 van de boekjes uit de rij om te kijken waar de hele serie over zou kunnen gaan. Ik sla het open en lees:
Verwondering
Er gebeuren op bepaalde momenten in ons leven onverklaarbare dingen, die buitengewoon indringend zijn en soms voelen wij daarin een verhevenheid die niet van deze aarde is. Op dergelijke momenten speelt het bovennatuurlijke in ons leven als een licht dat plotseling door de wolken dringt. Er komt dan een grote 'verwondering' in ons die ons dichter bij 'het eeuwige' brengt. Een druppel uit de oerbron van alle leven.
Geloof
Zoals jong hoort bij oud - en samen zijn ze een bindend geheel- , zijn ook 'natuur en boven-natuur' een eenheid. Wij kunnen het bovennatuurlijke niet aanraken of aanwijzen, maar het schijnt als het ware als een levend licht door ons natuurlijk bestaan heen. Het verstand kan ons dikwijls van dienst zijn, maar er komen momenten waarop het geen enkele invloed meer uitoefenen kan op de dingen die geschieden. Daar staat je verstand bij stil, zeggen we wel. Op die momenten geeft 'het geloof' in het bovennatuurlijke ons kracht en voelen wij de eenheid van natuur en bovennatuur.
Ik ben even stil. Dit zijn nou van die momenten... Hoe is het mogelijk dat je uit die hele rij nou net deze tekst treft. Ik had het niet mooier kunnen zeggen en het is precies waar deze tocht over gaat...
Na afscheid te hebben genomen van Yteke verlaat ik De Tempel en ga op weg naar Greonterp en Blauhus.
De kenmerkende toren van de Vitus kerk in Blauhus die altijd van ver al te zien is, komt nu snel naderbij.
Dan volgt het eigenlijk minst leuke stukje van Blauhus naar Westhim. Een stuk over de dijk, die best druk bereden wordt en waar dan ook nauwelijks de mogelijkheid is om even een kleine sanitaire stop te maken. En in deze tijden van Covid bel je ook niet even ergens aan met de vraag even te mogen toiletteren. Maar gelukkig en vooral verrassend gaat het pad dan richting de Bartholomeuskerk in Westhem en daar loopt het schattige Tsjerkepaed dwars door de weilanden, van het kerkje in Westhem naar het kerkje in Abbega. Genoeg ruimte weer om ergens langs een sloot midden in het weiland even een plasje te plegen...
Voor ik Abbega in kan lopen, moet ik eerst nog even familie Zwaan trotseren. Met gevaar voor eigen leven mag ik langs het nest en pa Zwaan verdedigt moe en de nog ongeboren jongen met een hoop geblaas. Maar hij doet me niets en ik respecteer hun plekje. Prachtig!
Vandaag staat er onderweg een koffiebezoekje aan Peter en Marphy Koetsier in Abbega op het programma. Zij zijn afgelopen jaar toen zijn broer Flip, een oude 'vliegvriend' van mij met zijn vrouw Yvon bij mij als gast op de boerderij waren, even komen kijken naar hoe ik het verbouwd had. Zij hadden net zelf een boerderij in Abbega gekocht en waren ideeën aan het opdoen. Inmiddels zijn 'mijn' timmermannen bij hen aan het werk. Ik word hartelijke ontvangen met koffie en heerlijke pompoen-courgettesoep. Krijg een rondleiding door de nog oude boerderij met de verhalen hoe het straks moet worden. In het voorhuis komt een luxe bed & brochje (dus zeker te onthouden voor Odulphuswandelaars want het ligt direct aan de route aan de Twiska1 in Abbega!!) met een prachtig uitzicht zo direct aan het eind van het dorp. In de oude stal gaan ze straks zelf wonen. Mooie plannen! Ben benieuwd hoe het er over 1 of 2 jaar uitziet.
Om 13 uur vertrek ik weer uit Abbega en dan wordt het stil in mijn hoofd. Geen tekst meer, geen vragen meer, geen gepieker. Alleen maar stille natuur. Ik voel de stijfheid in mijn benen toenemen, hoewel de pauze bij Peter en Marphy me goed heeft gedaan. Ik besluit op deze op fysiek gefocuste dag het tempo dan gewoon wat te verlagen om mijn spieren iets meer rust te gunnen. Ik heb tenslotte geen haast...
Dan loop ik vanuit het weiland Easthim binnen. Ik moet even stoppen voor een boot die door de draaibrug wil en die ik even later op de Easthimmer Mar aangelegd zie liggen. Wat een lekker plekje!
Daarna door naar IJlst waar eventueel nog een coronatestje valt te halen. Maar ik sla rechtsaf door het centrum, langs de houtzaagmolen De Rat uit 1711 en dan direct door langs de Geeuw naar Sneek.
Dan merk ik dat het rond 15 uur is en er van uitgaande dat de treinen 1 x per uur rijden richting Stavoren denk ik dat ik de trein van 15.50 u zou moeten kunnen halen. Het langzamere tempo wat ik in mijn hoofd had, houd ik dan niet meer vol. Gek eigenlijk dat je je dan toch weer laat bepalen door iets externs. Ik zet de sokken erin, maar kom toch 5 minuten te laat aan. Gelukkig blijkt dat de treinen nu opeens 2 x per uur gaan, dus een kleine 20 minuten later zit ik in de trein naar Koudum/Molkwerum. Rare ervaring dat de wereld nu opeens weer in een 'stoptreinvaart' gaat. Ik zie een ree naast het spoor staan en nog 2 zwanennesten, maar ik krijg de tijd niet om er foto's van te maken. Even verderop rij ik langs Boerderij de Tempel waar ik overnacht heb. De hele dag gelopen van daar naar Sneek en in 10 minuten rij ik er terug weer langs 😅
Als ik na 20 minuten in Koudum uitstap en opgehaald wordt door mijn dochter, voel ik de enorme stijfheid in mijn benen. Het is maar 50 meter naar de auto, maar poeh... Gelukkig word ik gastvrij ontvangen in mijn eigen b&b door Marjolein, staat het eten klaar, krijg ik een VIP behandeling en een VIP kamer, namelijk mijn eigen bed en... het lekkerste van alles, het stijve lijf kan heerlijk ontspannen in de sauna met daarna wat wisseldouches op mijn benen en insmeren met SRL gelei. Nog even mijn blaar doorprikken en morgen de schapenwol maar eens uitproberen rond die teen.
Zo, dat lijkt me wel genoeg focus op het fysieke stuk voor vandaag....
Reacties
Een reactie posten